Tak łatwo stracić wiare w człowieka, bo każde życie to beczka prochu, wystarczy iskra, maleńki nietakt, zostają zgliszcza z achów i ochów. Zwyczajna plotka, niedomówienie, źle odebrane czyjeś starania, a zamiast kwiatów lecą kamienie, nienawiść kwitnie zamiast kochania. Słowo rzucone w chwili wściekłości, potrafi zabić w obronie własnej, lata przyjaźni i znajomości, chociaż motywy całkiem niejasne. Bo gnani strachem zwykle wbrew woli, gubimy prawdę w swej chorej jaźni, zapominając jak bardzo boli, życie odarte z uczuć przyjaźni.
