Zmiana uczuc w banał to historia znana jakich sto,
skoro czas pogania trzeba w kilku zdaniach zamknąć ją,
Powie ta opowieść, co się może powieść parze z marzeń choć raz.
Zeby skończyć temat : miejsca akcji nie ma tylko czas.
Razem chodzili do szkoły, zbierali zapasy dwój,
na przerwie wyznał pod stołem: Ty jestes moja, ja twoj.
Kiedy wieszcza streszczal, nauczyciel wrzeszczal i bił w stoł.
Wierzyc wciąż nie chcieli, że sie da podzielić dwa na pół.
I skoro ich zdaniem zwrot "być zakochanym" nie odmienia się przez czas,
w siódmym niebie byli zanim ukończyli osiem klas.
Potem niewesole zycie daje szkołę, a fortuna kołem toczy procent swój,
praca, ślub i dzieci, jedno, drugie, trzecie i jedynki w szkole zamiast dwój.
Współnych lat niemało szybko przeleciało, cialo się starzało ale dusza nie,
czas miłości cyfry złamał, lecz tej cyfry wciąż podzielić nie da się.
Jakoś im nie zbrzydła mlodość, choć jej skrzydła strzępią się.
I tak rok po roku, chociaż ludzie wokół mowią, że
wierzą w cuda sądząc , że sie uda, przecież zje ich nuda wnet,
zycie jest teatrem , przemineło z wiatrem itp.
Rzuca się w oczy na skwerze ich ubrań niemodny krój,
łatwo domyślić się zwierzeń : ja jestem twoja Ty moj.
Siedzą w starym kinie lub przy starym winie szepczą znów.
Chociaż czas poganiał, to nie zmienił w banał tamtych słów.
Więc nad grobem stojąc juz sie go nie boją, tamta pani i ten pan,
i niech tak zostaną, tamten pan z tą panią sam na sam.
== B M ==
Dedykuje to dla Ciebie Morfeuszu :)
