Większość nagrań z lat 60-tych trąci już nieco myszką chociaż dodaje im to swoistego uroku. Zastanawiałem się ostatnio, które produkcje sprawiły, że ugrzeczniony rock’n’roll rodem z poprzedniej dekady stał się energetycznym, nowoczesnym  rockiem. Oto piosenki, których autorzy zasługują na miano prekursorów. Wziąłem pod uwagę właściwie tylko lata 1965-1966.

The Beatles - Yesterday

The Who - My Generation

The Yardbirds - For Your Love

The Rolling Stones – Satisfaction

Lovin Spoonful - Summer in the City

The Spencer Davis Group - Gimme Some Lovin'

The Doors - Break On Through (To the Other Side)

Więcej na

Lista rzeczy, które nas dzielą jest niestety bardzo długa. Muzyka jest środkiem przekazu, który trafia do wszystkich mimo odgradzających nas barier, łączy nas i wyzwala dobro oraz ciepło, zbliża nas. Twórcy projektu „Playing For Change” stworzyli chyba największy zespół muzyczny świata, by nas o tym przekonać. Nie wiem czy w ten sposób zmienią świat ale na pewno pomogli porozumiewać się ludziom różnych kultur, religii i społeczeństw? Użyli do tego profesjonalistów, bo dla wielu z nich muzykowanie jest sposobem na życie. Wielkiej kariery finansowej nie zrobili ale zdają się być szczęśliwi.

United | Playing For Change

One Love | Playing For Change | Song Around the World  

What a Wonderful World | Playing For Change

Imagine | Playing For Change

Sittin' On The Dock Of The Bay | Playing For Change

Gimme Shelter | Playing For Change

Higher Ground | Playing For Change

Satchita | Playing For Change

Playing for change- biko

Dreams of Kirina | Baaba Maal | Playing For Change

 Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

Евгений Дятлов - Моторы пламенем объяты

Józef Wissarionowicz Dżugaszwili „Stalin” i Bułat Szawłowicz Okudżawa  byli pierwszymi Gruzinami o których usłyszałem. Nie wiem którego Gruzina poznałem wcześniej, bo o tym złym oficjalnie niewiele złego się mówiło, a o drugim specjalnie nic się nie mówiło. Obaj kojarzyli mi się z piosenkami. O tym pierwszym śpiewaliśmy „Czapajew gieroj, za rodinu, za Stalina, na boj na boj, na boj. Uraaa! Uraaa! Uraaa!”. Pieśń to była wielce zaangażowana więc darliśmy się okrutnie. Piosenki drugiego takich emocji nie wywoływały.

Potem poznałem kolejnych Gruzinów. Grigorij Saakaszwili też mi się kojarzy  z pieśnią (Gruzinie chwyć za miecz). W nagrodę za całokształt dostał najładniejszą polską radiotelegrafistkę. Kolejnego Gruzina, ale ze szwarz charakterem, poznałem U pana Boga za miedzą.  Ten nic nie śpiewał, ale dzięki niemu zyskała polska muzyka, bo polski organista związał się z bardzo muzykalną Rosjanką.

Ostatnio zainteresowałem się kolejnym Gruzinem. On też śpiewa piosenki bliskie sercu. Najbardziej ujęła mnie poniższa.  Ciekawy jestem opinii miłośników ballady rockowej.

Григорий Лепс - Рюмка водки на столе

И. Аллегрова и Григорий Лепс - Я тебе не верю

Григорий Лепс - Замерзает солнце

Григорий Лепс – Вьюга

Григорий Лепс и Стас Пьеха - Она не твоя

Григорий Лепс и Слава - Не жди меня

Kiedy spełniło się moje marzenie i na stoliku stanął najdroższy mebel w pokoju – magnetofon ZK 140, pobiegłem do znajomego i wróciłem z jego odtwarzaczem i kilkoma szpulami. Skopiowałem wszystko co mi się spodobało nie bacząc na jakość.  Dzięki tym zabiegom poznałem Ritchiego będącego  wówczas gwiazdą kultowej grupy Deep Purple. Potem już na bieżąco poznawałem jego nagrania z grupą Rainbow.  Do dziś wracam do nich z przyjemnością (szczególnie do tych z R. J. Dio).  Uważałem go za jednego z najlepszych gitarzystów na świecie bo imponowała mi jego ekspresja i szybkość. Słyszałem też, że jego solówki kończyły się rozbijaniem instrumentu.  Po 30 latach występów z zespołami Deep Purple i Rainbow gitarzysta stanął na czele nowej formacji. Gitarę elektryczną zamienił na instrument akustyczny a hard rockowe kompozycje zastąpiły utwory renesansowe bądź stylizowane na muzyce sprzed wieków. Nie wiem dlaczego nastąpił jego rozbrat z hard rockiem. Czy to efekt dojrzewania artysty, czy też wpływ wokalistki  Candice Night, która z czasem została jego żoną. Do starego Ritchiego wracam z sentymentem bo przypomina mi młodość, zaś nowe nagrania bardziej mnie relaksują. Widocznie zmieniam się jak Ritchie.

Blackmore's Night-Darkness

Blackmore's Night - Streets Of London