fraktal1

Mecz piłki wodnej pomiędzy drużynami Węgier z ZSRR, rozegrany w trakcie igrzysk olimpijskich w Melbourne  w 1956 r.  Mecz odbył się 6 grudnia 1956, został rozegrany niedługo po upadku powstania  węgierskiego w 1956 r.. Drużyna Węgier zwyciężyła 4–0.

Mecz miał swoją nazwę „Krew w wodzie” Nazwa meczu pochodzi od krwi Ervina Zádora, która zabarwiła wodę, gdy po uderzeniu przez radzieckiego zawodnika Walentina Prokopowa został rozcięty jego łuk brwiowy. Po latach Zádor przyznał, że Prokopow został przez Węgrów sprowokowany. Po tym niesportowym zagraniu publiczność, w większości kibicująca Węgrom, próbowała wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę. Sędzia był zmuszony przerwać mecz na kilka minut przed zakończeniem i uznać zwycięstwo drużyny prowadzącej.

Pál Teleki (ur. 1879, zm. 1941) Premier Węgier 1920-21  i  1939-41

Na początku  lipca 1920 rząd Węgier premiera Pála Telekiego podjął decyzję o udzieleniu militarnej pomocy Polsce, przekazując NIEODPŁATNIE  i DOSTARCZYŁ na WŁASNY KOSZT  drogą przez Rumunię zaopatrzenie wojskowe dla Polski podczas wojny z Rosją :

48 mln naboi karabinowych do Mausera,   13 mln naboi do Mannlichera,

amunicję artyleryjską,   30 tysięcy karabinów Mauser i  kilka milionów części zapasowych,  

 440 kuchni polowych,   80 pieców polowych.

W sumie przekazano ok 100  000  000  amunicji  i  pocisków.

Latem 1939 roku III Rzesza zaproponowała węgierskim wojskom udział w inwazji na Polskę. Hitlerowi zależało przede wszystkim na dostępie do węgierskich linii kolejowych biegnących przez Koszyce, którędy Niemcy chcieli dokonać ataku na Polskę od południa.
Premier Węgier Pál Teleki stanowczo odrzucił ofertę Hitlera, wywołując wściekłość i zdziwienie w Berlinie.

"Prędzej wysadzę nasze linie kolejowe, niż wezmę udział w inwazji na Polskę. Ze strony Węgier jest sprawą honoru narodowego, by nie wziąć udziału w jakiejkolwiek akcji zbrojnej przeciw Polsce" - pisał Teleki do Hitlera.

3 kwietnia 1941 r., po odebraniu informacji o wkroczeniu wojsk niemieckich na ziemię węgierską, premier Teleki popełnił samobójstwo, strzelając sobie z pistoletu w głowę.
W liście pożegnalnym Teleki napisał: "Naród czuje, że straciliśmy nasz honor. Sprzymierzyliśmy się z draniami. Staniemy się narodem śmieci. Ja jestem temu winny".

Celem bloga jest przypomnieć, a  tym co nie znają zapoznanie   z tą postacią .

Honorowy Węgier. Powinniśmy, my Polacy, o nim pamiętać.

Piotr Wolwowicz pochodzący z miejscowości Dydnia na Podkarpaciu w   programie   "Must Be The Music" Polsatu zaśpiewał piosenkę Andrzeja Rosiewicza   „Pytasz mnie „

https://www.youtube.com/watch?v=YFn6aIiSv1Q

 Ciekawe są opinie jurorów po tym występie

Zapendowska - "Chłopie, ciesz się, ale nie śpiewaj takich piosenek Ja­kieś bogo­oj­czyź­nia­ne, takie patriotyzmy – to jest coś okropnego. Nie idź tą drogą!",

Kora - "No prawie że umarłam"

Ten po prawej – „zabij mnie swoją muzyką „

Wpis ma na celu zapoznanie słuchaczy z tą piękną ale mało znaną pieśnią. Kierowany jest szczególnie  do tych co na emigracji,  aby pamiętali skąd pochodzą ich rodzice.

Jurek Bitschan  ur. 1904 r. w Piaskach koło Sosnowca. Matka Aleksandra Zagórska była żoną lekarza na lwowskim Kulparkowie. Syn uczył się w gimnazjum im. Henryka Jordana działał w harcerstwie  w IX Drużynie Lwowskiej.

W listopadzie 1918 roku miał wtedy 14 lat napisał list

"Kochany Tatusiu! Idę dzisiaj zameldować się do wojska. Chcę okazać, że znajdę tyle sił, by służyć i wytrzymać. Obowiązkiem moim jest iść, gdy mam dość sił, bo brakuje ciągle ludzi dla wyswobodzenia Lwowa. Jerzy"

Jurek Bitschan poległ na cmentarzu. W miejscu jego śmierci stanął krzyż (Cmentarz Łyczakowski ) Ciało złożono "Cmentarzu Orląt Lwowskich". Jurek stał się symbolem, ale nie był wyjątkiem. Właśnie lwowska młodzież - "Lwowskie Orlęta" zapisały najpiękniejszą kartę w obronie miasta. W trzytygodniowych walkach zginęło 439 Polaków, wśród nich największą i grupę stanowili uczniowie szkół średnich - 109 oraz studenci - 76. W walce poległo także kilkunastu uczniów szkół podstawowych (powszechnych).

Artur Oppman "Orlątko"

O mamo, otrzyj oczy,
Z uśmiechem do mnie mów,
Ta krew, co z piersi broczy,
Ta krew - to za nasz Lwów!

... ja biłem się tak samo
Jak starsi - mamo chwal!
... Tylko mi ciebie mamo,
Tylko mi Polski zal!...

Z prawdziwym karabinem
U pierwszych stałem czat...
O, nie płacz nad twym synem,
Co za Ojczyznę padł!...

Z krwawą na kurtce plamą
Odchodzę dumny w dal...
Tylko mi ciebie, mamo,
Tylko mi Polski żal!